Zomercolumn Rudolf Wielink – Hoofdjeugdopleiding HH’97

Na een zomerse dag was het nog heerlijk buiten zitten. Dus onder de overkapping in de tuin van de familie Wielink en onder het genot van een kopje koffie, ging de pr in gesprek met Rudolf Wielink. Jaren lang speler van het eerste elftal en nu al enkele jaren actief bij HH’97. Een ongedwongen gesprek over van alles en nog wat…

Pr: Hoe ziet jullie gezin eruit?

Ik woon hier samen met mijn vrouw Lidia en met onze drie kinderen. Onze oudste zoon Steffen is 8 jaar, onze dochter Nora is net 6 geworden en onze jongste zoon, Yorrit is 2 jaar.

Pr: En wat voor werk doe je?

Ik ben accountmanager in de luchttechniek / ventilatietechniek. Wij richten ons op de Utiliteit alsook op de woningbouw. In deze tijd ( Corona) merk je dat de ventilatie in je huis of gebouw erg belangrijk is. Er is momenteel veel vraag naar. Ik werk nu alweer 4 jaar bij Ventilair en totaal ben ik alweer zo’n 16 jaar werkzaam in deze branche. Ik verkoop dus lucht haha .. wel schone dan hè!

Pr: Heb je naast je gezin en je werk nog hobby’s?

Na mijn voetbalcarrière ben ik gaan fietsen. Wielrennen en op de mountainbike. Ik ben regelmatig verbaast wat voor mooie plekjes hier in de omgeving zijn, die ik nog niet kende.  Laatst nog in het bos rond Schoonhoven, terwijl je dan denkt dat je het daar wel kent, kwam ik toch nog terecht in een onbekend stuk bos voor mij.

Wanneer het weer wat minder is speel ik graag even op de Playstation met mijn zoon of alleen en uiteraard besteed ik veel tijd aan leuke dingen doen met het gezin. Een dagje uit, of even lekker naar het bos. We hebben de caravan nu op de oprit staan en hebben daar met het hele gezin in “gekampeerd” heel leuk en gezellig, en dan krijg je weer zin in de vakantie. Lekker in eigen land op de camping, heerlijk!

Pr: Wanneer ben je begonnen met voetballen?

Toen ik 5 jaar was ben ik begonnen in de F pupillen.  En ik heb tot mijn 34^e gevoetbald. Op mijn 33^e ben ik geblesseerd geraakt aan mijn knie, dit gebeurde bij een uitwedstrijd tegen Vitesse ‘63. Het jaar daarop ben ik nog bij de selectie gebleven, maar voetbalde toen al niet meer door mijn blessure, helaas in 1 klap een dikke streep door mijn voetbalcarrière, welke ik graag nog een aantal jaren had verlengd.

Na de jaren in het 1^e heb ik nog op de vrijdagavond gevoetbald met de 35+. Een supermooi team met bijna allemaal oud eerste voetballers en we werden dan ook ongeslagen kampioen. De tweede competitiehelft werden we hoger ingedeeld en raakten er steeds meer spelers geblesseerd. Toen moesten we ons terugtrekken uit de competitie, helaas.

Pr: En toen?

Toen begon Steffen met voetballen en ben ik samen met Michiel Kist de kabouters gaan trainen, omdat Mathijn (zoon van Michiel) ook in hetzelfde team zat. Ik heb dit 2 jaar gedaan, maar ben ermee gestopt omdat ik denk dat het goed voor Steffen is om ook door andere trainers getraind te worden. Al is mijn vader ook mijn trainer geweest in de jeugd, en dat ging eigenlijk altijd best wel goed. Soms ging de discussie thuis dan nog wel eens door, maar ik wist toen al wel dat dit met de beste bedoelingen was J. Ik weet nu maar al te goed dat je naar je eigen kind toch altijd net iets kritischer bent en daar had Steffen meer moeite mee dan ik vroeger, vandaar mijn keus om maar even een pas op de plaats te maken, alhoewel hij nu wel eens vraagt of ik weer trainer wil zijn..

Pr: Maar je bent nu nog wel actief binnen HH’97, hoe is dat gekomen?

Toenmalige voorzitter Jan Blokzijl benaderde mij. Hij vroeg of ik wel zitting wou nemen in het jeugdbestuur als bestuurslid technische zaken. Ik heb toen een paar keer meegelopen en ben erin gestapt. Vorig jaar is er door het bestuur besloten om weer twee HJO’s aan te stellen. Eén op het Hoge Bos en één op de Oosthoek. Ik werd gevraagd voor deze functie en was afgelopen seizoen dus HJO op de Oosthoek en Gert Jan Hooge op het Hoge Bos. Een pittige klus, en nu hebben we dit seizoen ook wel heel raar afgesloten natuurlijk door de Corona. Het was veel digitaal vergaderen en ook het indelen voor volgend seizoen is erg lastig zo. In grote lijnen heb je natuurlijk de dingen wel in kaart, maar er zijn altijd spelers die zich nog ontwikkelen komende tijd. Daarom hebben we nu ook deels op leeftijd ingedeeld en kijken we bij de start van komende competitie weer opnieuw met de trainers hoe we het beste kunnen indelen.

Wat ik vaak merk is dat ouders hun kind heel graag in een bepaald team zien voetballen, maar ik ben van mening dat het soms heel goed is voor de ontwikkeling van een kind om even een stapje terug te doen en om daarna weer twee stappen vooruit te kunnen maken.

Sinds dit seizoen werken we met de VTON app. Dit is een voetbaltechnische ontwikkeling app, waar trainers op in kunnen loggen. Hier wordt op een hele leuke manier trainingsvormen aangeboden. Op deze manier hebben de trainers een houvast. En het is mooi om te zien dat je nu al bepaalde patronen terug ziet bij bepaalde elftallen. Dit zal een rode draad door de jeugdelftallen moeten gaan worden. Gertjan en ik hebben dit samen opgepakt omdat we vonden dat er meer herkenbaarheid in het veldspel bij de jeugd moest komen, wij denken dat we hiermee een 1^e belangrijke stap hebben gezet. Op deze manier rolde ik na het stoppen met voetballen mooi in de volgende uitdaging en ook volgend jaar ga ik door als HJO, helaas niet meer met Gertjan, aangezien Gertjan meer voldoening haalt uit het begeleiden/trainen van een jeugdteam. Glenn Kikkert wordt de opvolger van Gertjan, ik heb er alle vertrouwen in dat Glenn deze functie goed uit zal oefenen.

Pr: Wanneer ben je gaan voetballen in het eerste?

Op mijn 16^e maakte ik mijn debuut bij het eerste. Volgens mij was Bram Roerdink toen trainer. Ik weet nog dat ik een krantenknipsel heb van die tijd. Ik sta daar op met Dick Kroezen en Klaas Jan Hagen, met gebogen hoofden liepen we richting de kleedkamers, want we hadden toen de kampioenswedstrijd uit tegen LTC uit Assen verloren en grepen dus naast promotie naar de 1^e klasse. Het seizoen daarop degradeerden we naar de 3^e klasse, dus zo raar kan het lopen…

De laatste trainer waar ik onder getraind heb was Geert Prins. Een geweldige man, echt een mensenmens. En ook een trainer waar je voor door het vuur wilde gaan. Helaas heb ik door mijn blessure niet lang onder Geert kunnen werken. Mooi dat hij hier het tweede nog wilde trainen afgelopen jaren. Erg jammer dat hij weg gaat.

Pr:  Wat waren je hoogtepunten in al je jaren in het eerste?

De finale spelen tijdens Protos weering tegen HHC komt als eerste bij me op. Samen met Robert Tichelaar hebben wij twee keer een finaledag meegespeeld. Ik ben daar best wel een beetje trots op.

De bekerwedstrijd tegen Achilles 1894 was ook een hele ervaring. Wij speelden thuis. Ron Jans was trainer bij Achilles 1894 en zij speelden in de hoofdklasse, wij wonnen met 1-0 door een doelpunt van Adriaan Koster (Aad) in de laatste minuten. Dus bekerden we door. De wedstrijd daarop speelden we weer thuis, volgens mij was dat de 1/8^e of de 1/4^e finale. We speelden tegen Urk, wederom een hoofdklasser en er stond echt heel veel publiek langs de lijn. De wedstrijd ging steeds gelijk op, maar helaas verloren we deze met 3-4.

En het kampioenschap naar de 2^e klasse onder trainer Henk van Klinken hoort ook zeker in dit rijtje thuis. Ik weet nog dat Jeroen Stam kaal ging na deze wedstrijd. Wat een inzet had Jeroen (Stamme) altijd tijdens trainingen en de wedstrijden, die gaf nooit op.

Pr: Nooit lager willen voetballen?

Dat had ik graag gewild, want het voetballen blijft me trekken. Ik vind het spelletje nog steeds te mooi. Ik heb na mijn operatie nog een poosje met het 3^e meegetraind en wilde ook weer gaan voetballen. Maar net voor de eerste wedstrijd die ik weer zou spelen, raakte ik geblesseerd aan mijn andere knie. Hier moet ik ook nog aan geopereerd worden, dus zelf weer voetballen zit er (waarschijnlijk) niet meer in, maar zeg nooit “nooit” J Gedwongen stoppen is eigenlijk wat mij het meest dwars zit. Ik heb toch 18 seizoenen op het hoogste niveau gespeeld en had graag afscheid genomen, wanneer ik zelf zou denken, nu is het tijd.. en naast het spelletje mis ik ook de gezelligheid na de wedstrijd en de training, even gezellig “naborrelen” met z’n allen.

Pr: Als ik vv Hollandscheveld zeg , wat zeg jij dan?

Vooral een gezellige en gemoedelijke club, maar ook een club met ambities. Ik heb het hier altijd erg naar mijn zin gehad en ben daarom hier ook altijd blijven voetballen. Ik heb wel aanbiedingen gehad van verschillende clubs en heb nog een seizoen overwogen om bij Germanicus te gaan voetballen. Maar na wat wikken en wegen ben ik toch bij Hollandscheveld gebleven.

Pr: Heb jij nog dromen?

Ik zou ooit wel graag een huis aan de rand van Hollandscheveld willen kopen. Een vrijstaande woning met wat ruimte om het huis, dat is nog wel een wens van ons.

Pr: Wij eindigen de zomercolumn altijd met een nabrander. Heb jij er één voor ons?

Ik hoop dat we allemaal zo lang mogelijk gezond blijven, en dat we voorzichtig aan doen in deze Coronatijd. En geniet van elkaar, pluk de dag!

De pr wil Rudolf bedanken voor zijn tijd en zijn verhaal. We wensen hem en zijn gezin ook alle gezondheid toe, en wensen hun veel plezier toe deze zomer op de camping!