Zomercolumn Rick de Jonge – 4e elftal
Voor de meeste Hollandschevelders zal Rick de Jonge niet meteen bekend zijn, maar hij pikt met regelmaat zijn doelpuntje mee in het 4e elftal. Voor de PR een aanleiding om Rick wat beter te leren kennen via deze weg.
PR: Hoe ziet jullie gezin eruit?
Samen met mijn vader, moeder en broertje Dennis wonen wij hier . Ik heb ook nog een zusje Jenita, zij woont in Vries bij Kentalis, omdat zij meervoudig gehandicapt is. En ik heb een vriendin, Dehlia, wij zijn al ruim 5 jaar bij elkaar.
PR: Dan is het nu een lastige tijd voor jullie, want ook jullie kunnen jullie zusje nu door het Coronavirus niet bezoeken
Dat klopt, en dat is zeker heel lastig. Wat het extra lastig maakt is dat haar zicht ook niet zo goed is, dus tijdens het videobellen zien we alleen haar oog, omdat ze zo dicht bij de telefoon zit om wel wat van ons te zien. Ze snapt ook niet waarom wij niet komen, erg moeilijk om dat uit te leggen aan haar. En uiteraard kunnen wij ook niet wachten om haar weer echt vast te kunnen pakken en te knuffelen. Maar we zullen nog wel wat geduld moeten hebben, en we willen natuurlijk voorkomen dat zij ziek wordt. Dus het moet wel verantwoord zijn om er weer naartoe te kunnen of weer een dagje naar huis te kunnen halen, maar we missen haar heel erg!
PR: Jij werkt toch ook in de zorg? Iets heel anders dan in de supermarkt, hoe is dat zo gekomen?
Nadat ik mijn basisdiploma heb gehaald ben ik aan het werk gegaan bij Plus Cappendijck. Ik wilde supermark manager worden en had de opleiding niveau 2 en 3 gehaald in de jaren dat ik daar gewerkt heb. Maar toen twijfelde ik of ik nog verder wilde leren. Ik zag mezelf toch niet mijn hele leven in de supermarkt werken.
Mijn omgeving had al vaker gezegd dat de zorg wel wat voor mij zou zijn, maar ik had zo mijn twijfels. Weer leren, zou ik het wel leuk genoeg vinden, en is dat wel werk voor een jongen? Allemaal vragen die ik hierover had. Maar ik heb de stoute schoenen aangetrokken en nog geen moment spijt gehad van mijn besluit. Ik ben nu bezig om mijn opleiding af te ronden, in juni ben ik klaar, en dan ben ik ook echt wel even klaar met school. Ik heb een contract bij van Boeijen in Meppel. Ik werk in een woongroep, met jongens met een licht verstandelijke beperking. En het is wel grappig, want de helft van mijn collega’s zijn mannen, dus wel een beroep voor jongens dus haha.
PR: Ook daar dus drastische maatregelen omtrent het Coronavirus?
Ook hier mag inderdaad geen bezoek komen en is er geen dagbesteding voor de bewoners. De bewoners vinden het erg lastig te begrijpen en zijn de regelmaat kwijt. Dit leid wel tot wat extra ongewenst gedrag, want wij hebben het gedaan hé, volgens hun. Maar wij geven Mark Rutte maar de schuld, zodra de man op de t.v. zegt dat het weer mag , kunnen we weer werken en mag er weer bezoek komen.
PR: Je hebt al ruim 5 jaar verkering zei je, al plannen om te gaan samenwonen of zo?
Ja wij zijn al druk aan het zoeken, maar dat valt niet mee. We willen graag wat kopen, en het liefst in Alteveer / Kerkenveld. En een beetje tuin om het huis vinden we ook wel fijn. We zijn ook bezig geweest om een nieuw huis te gaan bouwen in Kerkenveld, maar dat was boven ons budget. We zijn wel serieus op zoek, bezoeken de keukenhandels enz. We weten al precies hoe we het zouden willen inrichten , nu alleen het juiste huis nog vinden.
PR: Wat zijn naast je werk je hobby’s?:
Ik ga op dinsdagavond altijd darten in het buurthuis Nieuw Moscou, dat vind ik mooi en gezellig om te doen. Verder heb ik een boot gekocht die ik op wil knappen. Morgen wil ik voor het eerst een stukje gaan varen, dus waarschijnlijk heb ik er een nieuwe hobby bij.
Verder vind ik het leuk om wat in de tuin te werken, wat afspreken met mijn vrienden en ik bezoek zo’n beetje alle feesten in het buurthuis. Ik zit ook in de organisatie van Firestone, maar ook dit zal dit jaar niet door gaan helaas. Dat is wel erg jammer, want we hadden het mooi voor elkaar. Het werd steeds drukker, maar dan komt er ook wel meer bij kijken hoor. Maar we hopen het volgend jaar weer op te kunnen pakken. En voetballen natuurlijk.
PR: Vanaf wanneer voetbal je al?
Ik ben op mijn 4e gaan voetballen bij de kabouters en heb de hele jeugd door gelopen. In de A junioren heb ik mijn kruisband gescheurd, in de wedstrijd tegen Dalen. Hier heb ik heel lang last van gehouden, ik ben wel drie jaar aan het revalideren geweest. Tussendoor nog een keer een kijkoperatie, maar hij bleef “kraken” Het advies van de arts was ook om niet meer te gaan voetballen.
Mijn knie is nog niet helemaal zoals het moet zijn, soms moet ik na de warming up of tijdens de wedstrijd afhaken, omdat ik last krijg. Mijn moeder zegt nu nog wel eens dat ik beter kan stoppen, maar ik vind het nog veel te leuk!
Toen ik 20 was begon Serwin de Ruiter weer te voetballen en vroeg mij of ik geen zin had om het ook weer te proberen. Daar had ik wel weer zin in en zo ben ik in het 4e gaan voetballen. Daar zat Edwin van Putten toen ook al in, dat was wel leuk, want die heb ik in de jeugd als trainer gehad.
PR: Hoe zou je het 4e kunnen beschrijven?
Het is een heel divers team. Met verschillende leeftijden en verschillende niveaus. We trainen op dinsdagavond en hebben meestal een goede opkomst, 14 man soms. En ook in de wedstrijden gaat het er fanatiek aan toe. Met vlagen word er goed gevoetbald, ook wel eens niet maar we zijn wel fanatiek en hebben veel plezier. Ik heb respect voor de wat oudere spelers in ons team, die kunnen dit niveau nog met gemak aan. Ze voetballen ook wat slimmer, lopen alleen wat nodig is en lezen een wedstrijd en spelen gedoseerd. Dat is bij mij en andere jonge jongens nog wel eens anders. Wij lopen ons soms kapot tijdens een wedstrijd. Dit jaar hadden we een heel moeilijk seizoen met veel ruime nederlagen. We hebben ook aangevraagd om volgend seizoen in de 6e klasse te mogen voetballen.
Wij hebben net een mooi nieuw tenue gekregen. Alwin de Ruiter (tegelzetbedrijf), Michiel Grimmius (bouwbedrijf) en Martijn Kuik (instalatietechniek) zijn onze sponsors, helaas staan ze nu in de tas bij mevrouw de Ruiter. Dat is wel leuk, de oma van Serwin en Alwin is al ruim 80 jaar en wast al jaren onze tenues.
Er wordt tijdens de wedstrijd wel eens wat gescholden of commentaar op elkaar gegeven, maar na de wedstrijd wordt er sorry gezegd en drinken we met zijn allen een biertje met elkaar in de kantine. Ook gaan we altijd een weekendje weg, dit stond in de agenda voor Mei. Maar dit is nu verplaatst naar September, ik hoop dat dit dan wel door kan gaan.
PR: Wat vind je van de club vv Hollandscheveld?
Ik mag graag trainen en voetballen en na die tijd wat met elkaar drinken in de kantine. Naar feesten of andere evenementen buiten het voetballen om ga ik eigenlijk nooit. Ik heb sowieso niet zo de trek naar Hollandscheveld. Mijn vrienden komen vooral uit Nieuw Moscou, Elim en Kerkenveld. Maar samen met het team wat ondernemen vind ik wel gezellig.
PR: heb je nog wensen of dromen voor in de toekomst?
Zoals ik al eerder zei, zouden we heel graag een eigen woning willen kopen, dat is op korte termijn wel een wens.
Voor de toekomst zijn er nog wel wat dromen. Ik hoop ooit kinderen te mogen krijgen en dan lijkt het me heel leuk om trainer te worden. En samen met mijn vriendin, die het zelfde werk doet als mij, hebben we wel eens gehad over een zorgboerderij of dagbesteding. Dat is niet echt een concrete droom, maar het is mooi om daar eens over te mijmeren.
PR: Heb je een nabrander voor de lezers?
Ik ben eigenlijk wel blij met mijn leven zo, ik geniet van alle dingen die ik doe. Dit wens ik iedereen toe!
De PR wil Rick bedanken voor de gezellige middag, in hun schitterende tuin. En we hopen dat hij en Dehlia snel hun droomhuis mogen vinden.