ZOMERCOLUMN Nienke Koops-Slomp, SPELER Vr. 4 ELFTAL VV HOLLANDSCHEVELD

In deze column komt Nienke Koops – Slomp aan het woord.  Nienke is een vertouwd gezicht bij vv Hollandscheveld  en voetbalt momenteel bij vrouwen 4 op vrijdagavond, maar ze sluit niet uit ooit nog weer op zaterdag te gaan voetballen….

Nienke werd geboren in Hollandscheveld. Haar ouders woonden in Hoogeveen, maar kwamen in Hollandscheveld wonen, omdat haar vader – Erwin Slomp- wijkagent werd in Hollandscheveld. En dit had als consequentie dat je ook in het dorp moest wonen. Zowel haar vader en haar moeder hadden waarschijnlijk nooit gedacht om in Hollandscheveld neer te strijken, maar Nienke denkt wel zeker te weten dat ze hier nu niet meer weg willen.

Nienke is getrouwd met Berthil Koops en ze hebben twee dochters. Britt van 3 jaar en Amy van 1 jaar. Na hun trouwen zijn Nienke en Berthil in Elim gaan wonen, maar nu wonen ze weer in Hollandscheveld. Nienke geeft aan met veel plezier in Elim te hebben gewoond, maar het toch ook weer fijn vind om terug te zijn in Hollandscheveld. “Toen ik in Elim woonde, mistte ik dingen uit Hollandscheveld. En nu we hier wonen mis in bepaalde dingen uit Elim”, aldus Nienke.  Maar het fijne is dat we zowel in Elim als in Hollandscheveld een grote vriendengroep hebben, waar we regelmatig leuke dingen mee doen.

Nienke werkte bij het sociaal team in Borger. Hier regelde ze de ondersteuning voor gezinnen. Hierin miste ze het om direct met gezinnen, en vooral jongeren in contact te zijn. Ze wilde graag wat meer voor ze kunnen betekenen.

Een baan in het onderwijs leek haar altijd al heel leuk. En ze is nu ook bezig met een opleiding. Ze werkt bij Eduwiek in Hoogeveen en doet hiernaast haar opleiding in Assen. Heel pittig met twee kleine kinderen thuis. En sommige dingen komen nu ook op een laag pitje te staan.

PR: Wanneer ben je begonnen met voetballen?

Ik zat op gymnastiek, maar dit vond ik eigenlijk helemaal niet zo leuk. Ik was altijd aan het voetballen met de jongens uit de buurt o.a. Niels Vos en  Danny Bouwmeester. En ik wilde ook graag “op voetbal”maar er was op dat moment geen meisjesteam. En ik wilde niet in een jongensteam, en voor het aansluiten bij het damesteam was ik nog te jong. Kimberley Middelbos voetbalde wel met de jongens mee herinner ik mij.

Mijn vader kwam met het idee om een oproep in d’Olandschevelder  te zetten. Al vrij snel meldden  Bianca Gruppen en Marleen Zwiggelaar  zich als trainsters en die hebben erg een best gedaan om een team bij elkaar te krijgen. In no time hadden we een team, begonnen met trainen en niet veel  later konden we al in competitie verband voetballen.

PR: Jullie hadden een fanatieke groep meiden bij elkaar, die veel dingen regelden…

Ja dat klopt. We waren altijd wel in om onze schouders ergens onder te zetten, en dat deden we dan ook met elkaar. Vooral toen we een jaar of 17 / 18 jaar waren hadden we een fantastische tijd met elkaar. Eerst voetballen, daarna in de kantine en later op de avond met elkaar stappen. En nog steeds zijn de meeste meiden goede vriendinnen.

PR: Jullie zijn toch ook vrij ver gekomen met het schoolvoetbaltoernooi?

Het schoolvoetbal was toen nog bij vv de Weide en wij zijn toen vrij ver gekomen., maar zijn helaas niet tot de laatste  ronde gekomen. Daarna is het schoolvoetbal naar vv Hollandscheveld gekomen.  Daar hebben we later als dames elftal ook nog in de organisatie gezeten, een supermooi toernooi dat heel erg leeft bij de oudste kinderen op de basisschool.

PR: Wat is jou persoonlijke hoogtepunt op voetbalgebied?

Toen ik 14 jaar was ben ik gescout voor de KNVB selectie. Hier was ik heel erg trots op. Terwijl ik helemaal niet zo’n goede voetbalster was, ik moest het meer van mijn werklust hebben, heb daar wel hele leuke dingen meegemaakt. Een internationaal toernooi in Duitsland en ik kreeg toen voetbalschoenen, hele dure voetbalschoenen hahaha. Ik weet nog dat ik tegen iedereen vertelde hoe duur ze waren, en niet eens hoe mooi ze waren.

Uiteraard zijn de kampioenschappen ook hoogtepunten. Met de MC junioren en met dedames. De keerzijde van die kampioenschappen was dat we snel opstoomden naar een hoger niveau. Hierdoor werd de prestatie belangrijker dan de gezelligheid.

De beslissingswedstrijd van vrouwen 1 tegen vv Winsum om klasse behoud was ook wel een hoogtepunt. Een bloedstollende wedstrijd die we wonnen door een penaltyreeks, ik vond het mooi dat ik daar een aandeel in had.

PR: En nu recreatief voetballen op de vrijdagavond…Dat is iets waar we het altijd al over hebben gehad, wanneer we niet meer op zaterdag voetballen lekker 7 tegen 7 op de vrijdagavond gaan voetballen. Heel leuk en gezellig, maar als ik eerlijk ben mis ik voetballen op zaterdag wel. Maar de situatie is nu eenmaal zo dat Berthil op zaterdag voetbalt bij sc Elim en ik geen oppas wil gaan regelen voor mijn meiden om zelf te gaan voetballen. En ik vind het nu ook heel leuk om zaterdags bij Berthil te gaan kijken, of samen met en stel vriendinnen en hun kinderen bij de dames van vv Hollandscheveld. En gelukkig vinden onze meiden dit ook heel erg gezellig. Maar ik sluit niet uit wanneer Berthil stopt met voetballen dat ik nog een jaar op zaterdag ga voetballen, dat blijft kriebelen.  En nu loop ik wel eens hard of ga naar de sportschool, maar dat vind ik echt niks aan. Voetballen is echt mijn sport!

PR: vv Hollandscheveld, wat betekend dat voor jou?

Ik vind vv Hollandscheveld een mooie club. Ik merk wel dat ik eerder meer betrokken was en meer elftallen volgde. Met een gezin, een voetballende man en een studie wordt dat toch wat minder. Maar ik ga in de toekomst zeker weer wat doen voor de club, Ik vind ook wanneer je lid bent van een club je ook iets voor de club moet doen.

Pr: We eindigen elke zomercolumn met een nabrander, wat is die van jou?

Ik hoop dat vv Hollandscheveld de familieclub blijft die het nu is. Er zijn altijd veel kinderen op het sportpark en onze kinderen en ik vinden het fijn om hier te zijn.

We willen Nienke hartelijk bedanken voor het gezellige gesprek en hopen elkaar snel weer te zien op  het sportpark.