Zomercolumn Mike de Jonge – speler 1e elftal en zaal 1

Pr: Zou je even voor willen stellen. Hoe ziet je thuissituatie eruit? Wat doe je in je dagelijkse leven?

Ik ben 24 jaar en woon nog thuis bij mijn ouders en met mijn zusje Kimberly ( 21 jaar) Kimberly voetbalt bij vv Hollandscheveld dames 2.

Ik werk bij Adviesgroep Mulderij Verzekeringen als binnendienst adviseur. Ik heb de MAVO gedaan en daarna ben ik naar het MBO gegaan, bank en verzekeringswezen. Ik heb nog een HBO opleiding geprobeerd, maar daar ben ik na enkele maanden mee gestopt.

Toen ben ik met mijn vader meegegaan om als opperman aan de slag te gaan in de bouw, hij heeft een metselbedrijf. Hierna heb ik ook nog een poos gewerkt bij Attero in Wijster.

Nu zit ik alweer twee jaar bij Mulderij, mooi dicht bij huis en er komen steeds meer bekenden te werken, ik heb het daar prima naar mijn zin.

Pr: Hoe oud ben je begonnen met voetballen?

Ik ben begonnen in de kabouters, mijn eerste trainer was Jan Kip toen. Vanuit de kabouters naar F6, toen F2 en het laatste jaar van de F pupillen in F1. Daarna altijd in de eerste elftallen gezeten in de jeugd. Ik heb maar 1 jaar in de A junioren gevoetbald. Er konden toen net geen 2 elftallen gemaakt worden en toen gingen er zo’n 4 of 5 spelers over naar de senioren.

Pr: Wat was je hoogtepunt en wat je dieptepunt in je tijd bij HH’97?

Het hoogtepunt was nacompetitie spelen met A1 voor promotie. Toenmalige trainer Carlo Vinke wilde toen de nieuwe A’s meenemen en daar hoorde ik ook bij. De eerste wedstrijd verloren we thuis en toen moesten we uit. Deze leken we ook te verliezen, maar wisten nog op gelijke hoogte te komen. Verlening bleef ook gelijk, en helaas hebben we toen verloren met de penalty’s.

En met F1 zijn we kampioen geworden, dat was ook mooi als klein jochie op de kar door het dorp.

Het dieptepunt was mijn blessure. Tijdens een training met C1 brak ik mijn enkel. Het was in de voorbereiding en ik wilde keeper Emiel Koster voorbij spelen. Emiel kwam toen met zijn knie op mijn enkel. Ik had het niet meteen in de gaten, maar toen ik op wilde staan was het wel duidelijk dat het goed mis was. Ik weet nog dat Emiel zich heel schuldig voelde en steeds maar “sorry”zei. Omdat ik daar op de grond lag, haalde iemand een flesje AA drink voor mij, dat was de reden dat ze me toen dezelfde avond niet wilden opereren. Ik kreeg gips en moest rusten. Volgens mij ben ik de dag erna in de rolstoel naar een wedstrijd van mijn team gaan kijken.

Ik kon niet naar boven, dus sliep in de kamer. Maar na een week kreeg ik heel veel pijn en bleek het bot weer scheef te zitten. Onder narcose hebben ze dit toen weer recht gezet. Zelf heb ik het gevoel dat het nog niet helemaal recht staat, en het blijft een gevoelige plek.

Pr: Dus je ging jong naar de senioren, meteen bij de selectie aangesloten?

Ik ben in het tweede begonnen, ik denk samen met Kevin Span. Daar heb ik twee seizoenen in gevoetbald. Toen mocht ik af en toe mee op de bank bij het eerste. Geert Prins was toen trainer. Mijn debuut heb ik gemaakt tegen Vitesse’63 , helaas stonden we toen al met 3 of 4 tegen 0 achter. Het jaar daarna ben ik naar de selectie gegaan.

Pr: En nu al een paar jaar vaste waarde in het eerste elftal…

Ja dat klopt. Het voelt als een veredeld vriendenteam, we kunnen het heel goed met elkaar vinden en gaan ook naast het voetballen met elkaar om. Momenteel zitten we in een dipje ( pr:  nog 5 wedstrijden te gaan wanneer we deze zomercolumn af hebben genomen) terwijl het voor de winterstop veel punten pakten, is het nu weer spannend of we erin blijven. Of het dan de spanning is die erin sluipt? Ik heb er geen verklaring voor waarom het nu zo moeizaam gaat. Maar we gaan ervan uit dat we ons rechtstreeks gaan handhaven. In het veld kunnen we elkaar wel eens flink de waarheid zeggen en tegen elkaar zeuren, maar na de wedstrijd is het klaar en hebben we het weer gezellig.

Pr: En je voetbalt ook nog in de zaal?

Ons zaalvoetbalteam is begonnen als echt vriendenteam en in het eerste jaar werden we meteen kampioen in de 4^e klasse. We zijn naar de derde klasse gegaan, dit gaat wisselvallig, maar hebben ook weinig kunnen laten zien i.v.m met het Corona virus. Een volledig seizoen niet gevoetbald en nu afgelopen tijd ook veel afgelast door besmettingen bij de tegenstanders enzo. Wel leuk is het dat we wat jonge jongens in ons team hebben gekregen. Rick Warmels, Aron Bijl, Luuk Hagen en Leroy Schonewille zijn bij ons komen voetballen. Maar ook Mathijs Snippe en Hans Zomer hebben zich bij ons aangesloten. Dus volgend seizoen maar afwachten hoe we er voor staan.

Pr: En Protos weering gevoetbald?

Ik kan je zeggen dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest. Gelukkig viel dat snel van me af toen we aan het voetballen waren. Vooral het eerste jaar was supermooi. Toen hebben we in de ½ finale gestaan. We moesten heel lang wachten tot we wisten of we door waren naar de ½ finales. We waren afhankelijk van een andere poule. Iedereen stond op de telefoons te kijken. Ja nu zijn we door, nee nu weer niet… zo ging het. Maar wat was de ontlading groot toen we door waren, een hele mooie ervaring, die ik hoop nog een keer mee te mogen maken,

Pr: Zijn er nog dingen die je graag zou willen veranderen op sportpark de Oosthoek?

Nee, ik kan zo niets bedenken. Ik was eerst niet zo blij met het kunstgras, maar het is een echte uitkomst en nu wel fijn. Je kunt lekker altijd trainen, een hele verbetering.

Pr: We eindigen de zomercolumn altijd met een nabrander. Wat is jouw nabrander?

Ik wil iedereen een sportieve en gezonde toekomst toewensen. Zelf hoop ik nog een keer in de bovenste regionen mee te mogen draaien met het 1^e i.p.v. onderin te martelen. En ik wens iedereen een fijne vakantie, die hopelijk Coronavrij blijft.

De pr commissie wil Mike bedanken voor zijn medewerking, en ook een hele fijne vakantie voor jou!