Zomercolumn Ingrid Koster – v.d. Sleen, speelster Vrouwen 3
Deze zomercolumn is met een bekende verschijning binnen vv Hollandscheveld. Wij denken dat iedereen Ingrid wel kent, dus het echte voorstelrondje slaan we over, maar later in de column komt dit zijdelings ter sprake.
Ingrid hoe lang kom je al bij vv Hollandscheveld op het sportpark?
Sinds mijn 17e ben ik gaan voetballen in Vrouwen 1, ruim 21 jaar dus alweer.
Kun je je nog herinneren met wie je toen allemaal voetbalde in Vrouwen 1?
De familie Zwiggelaar was vertegenwoordigd met vier meiden en daarnaast o.a. Helga, mijn zus, Alice, Esther, Bianca en Monique.
In totaal heb ik het 13 jaar volgehouden in Vrouwen 1, maar dat was eigenlijk een makkie daar er maar één vrouwenteam was.
Je bent getrouwd met Adje Koster, oud-speler uit ons 1e?
We kenden elkaar al van de Alke in Alteveer en het toeval wilde dat hij voetbalde bij vv Hollandscheveld. Ondertussen zijn we met z’n vieren. We hebben een zoon Gideon en een dochter Lindsey.
Wat is je mooiste herinnering aan je voetbalcarrière in Vrouwen 1?
Heb er zoveel, maar als ik er dan toch één moet benoemen dan is het wel de foto die we maakten voor een prijsvraag van Amstel. Met die originele foto kon je als hoofdprijs als ik me goed weet te herinneren een wedstrijd tegen Feyenoord winnen in de Kuip. Dus wij als meiden Harm Kikkert zover gekregen om verkleed als Amstel beer languit op de bar te gaan liggen met allemaal kratten Amstel bier om hem heen. Daarachter en omheen stonden wij.
We wonnen niet de hoofprijs ( ik vind zelf dat wij de mooiste foto hadden, maar als meiden tegen Feyenoord 1 spelen kan natuurlijk niet). We mochten wel met zijn allen naar een wedstrijd in de Kuip in een VIP box. Wat een lol hadden we met het maken van die foto en gezellig met zijn allen in de bus naar Rotterdam (Harm had zijn zoons meegenomen overigens).
Ook ben ik twee keer kampioen geworden met de dames van vv Hollandscheveld, van de vijfde klasse naar de vierde klasse en de promotie van de derde naar de tweede klasse samen met Arie Waninge en Arie van Slochteren. We hadden echt geen topteam, maar we waren zo goed op elkaar ingespeeld (tijdens en na de wedstrijden) dat de resultaten gewoon kwamen. Dit was een supergezellige tijd.
Hoe zit het met je werkzaamheden tijdens deze corona crisis?
Ik werk bij Samenwerkingsorganisatie De Wolden Hoogeveen als financieel adviseur jeugd. Op dit moment werk ik vanuit huis, zoals zovelen van ons. Het voordeel van deze tijd waarin we nu leven is dat we niet gejaagd worden door de klok. Daarvoor had iedereen na het eten weer zijn dingen en dus ging alles altijd op tijd. Dat is echt wel een verademing nu.
Hoe was jullie gezinssituatie vroeger thuis?
We zijn van oorsprong inwoners van Hoogeveen. Mijn oudere en jongere zus, Helga en Sanne, en ook mijn ouders wonen nu allemaal in Hollandscheveld. Pa en ma wonen sinds kort in de nieuwbouw aan de Turfsteker. Onze vader is, zelfs rond onze 40ste, nog een trouwe supporter van ons. Dat is toch prachtig.
Je bent toch ook nog trainster geweest?
Toen Gideon ging voetballen ben ik inderdaad een poosje zijn trainster geweest, maar ik was veel te fanatiek. De kinderen hadden lol en Gideon had het drukker met gras plukken dan met voetballen. Maar ik was gefrustreerd, omdat ze meer lol hadden dan dat ze daadwerkelijk voetbalden. Stoppen leek mij beter en dat heb ik dus maar gedaan.
Daarnaast heb ik vroeger met Marleen Zwiggelaar de MC meiden getraind. Dat was anders, want die namen al echt wat van je aan. Een leuke tijd al met al.
Wat betekent vv Hollandscheveld voor je?
De laatste jaren sta ik wat meer op afstand van de club, maar vroeger was het je hele sociale leven.
Het was één groot feest. Na de wedstrijden nazitten in de kantine en als die dicht ging met Arie Waninge en Arie van Slochteren door naar café Toersen. Echt super tijd.
Je afscheid als speelster heb je daar nog herinneringen aan?
De afscheidsspeech na dertien jaar was heel emotioneel, dit kwam ook doordat ik zwanger was denk ik. Helga en ik hadden samen een afscheidsspeech geschreven. Het is allemaal gefilmd, maar dit hebben we maar nooit meer teruggekeken. Vaak was je wel 10 uur of meer per week op de club.
Nu dus recreatief in Vrouwen 3?
Ja, ons vriendinnen team. Samen met mijn zussen en meiden waar ik eerder mee speelde. Gezellig op vrijdagavond een balletje trappen. Bloedfanatiek natuurlijk, want kampioen worden willen we nog steeds en dat is ook al meerdere keren gelukt. Wel jammer dat corona een streep zette door dit seizoen, maar er zijn belangrijkere zaken dan voetbal. Gezondheid staat voorop.
Wat zou je over willen doen?
Doordat voetbal zo lang zo’n grote rol heeft gespeeld in je leven, heb ik me vaak enorm druk gemaakt en onzeker gevoeld door bepaalde dingen die er gebeurden. Yagha Golam was een enorm fanatieke trainer en wilde enkel en alleen resultaat zien. Door hem ben ik beter gaan voetballen, dan ik me maar kon voorstellen, maar dit ging niet op een gemakkelijke manier. Achteraf had ik me in deze periodes minder druk moeten maken en meer moeten genieten van de dingen die wel leuk waren.
Heb je nog een nabrander voor de lezers van deze column?
Geniet van het voetballen en het teamgevoel want voor je het weet ben je te oud.
Wij bedanken Ingrid voor dit leuke interview en hopen haar en haar gezin nog vaak te zien op ‘de Oosthoek’.