Zomercolumn Geert Prins, trainer-coach 2e elftal

Afgelopen seizoen keerde Geert Prins weer terug op sportpark ‘de Oosthoek’, na 1 jaar afwezigheid. Nu niet als trainer van het 1e maar als trainer van het 2e elftal. Hierover en over veel meer dingen gingen we als PR het gesprek aan met Geert.

PR: Laten we beginnen bij het begin, uit wat voor gezin kom jij?

Geert: ‘Ik ben geboren in Klazienaveen. Mijn vader was stratenmaker en mijn moeder werkte in de fabriek. Ik heb nog een broer en een zus, Eric en Monique. Via zijn baas kreeg mijn vader de mogelijkheid om een café over te nemen in Coevorden, dit was de reden dat we op mijn 7^e naar Coevorden verhuisden. En vanaf toen was er een leven thuis, maar vooral ook in het café. Als het druk was moesten wij bijspringen en mee helpen in het café annex snackbar. Ik heb dit vooral als gezellig ervaren en later ook de gezelligheid proberen te creëren. Een muziekje op , natuurlijk het liefst Nederlandstalige muziek en een luisterend oor voor de gasten. Al zag ik op oudere leeftijd natuurlijk ook wel veel ellende dat de drank kon veroorzaken. Vaders die in één avond hun weekloon aan de drank uitgaven. Maar ook agressie door overmatig drankgebruik kwam regelmatig voor’

PR: ‘Is dat ook een reden dat je zelf geen alcohol drinkt?’

Geert: ‘Dat denk ik wel, en ik heb ook nooit de behoefte gehad aan alcohol. Ik kreeg een oproep voor militaire dienst en zag daar erg tegenop, omdat er vooral veel verhalen rond gingen over het zuipen tijdens die tijd. Maar achteraf heb ik daar weinig last van gehad, al hebben ze wel één keer Berenburg in mijn theeglas gedaan.’

PR: ‘Wanneer ben je gaan voetballen?’

Geert: ‘Eigenlijk toen we in Coevorden kwamen wonen. Bij de kerk lag een grasveld en daar waren we altijd met jongens onder elkaar aan het voetballen. Er zijn heel wat raampjes gesneuveld daar. Een vriendje van mij was slagerszoon en soms gingen we in het slachthuis voetballen wanneer er geen vee in hing, dus altijd bezig met de bal.  Ons café stond heel dicht bij “de Pampert”en dus ben ik vanaf de D pupillen bij Germanicus gaan voetballen.’

PR: ‘Alle jeugd elftallen doorlopen?’

Geert: ‘In de jeugd heb ik in alle selectie elftallen gespeeld. Na de A-junioren begon ik in het tweede, die toen reserve hoofdklasse voetbalden. Het eerste van Germanicus voetbalde toen hoofdklasse en ik herinner me nog een wedstrijd om het Nederlands kampioenschap van het eerste waar 12.000 man publiek aan de kant stond, dat was best indrukwekkend. Het tweede voetbalde dus ook vrij hoog en dat betekende dus dat we op zondag om 10.00 uur in Appingedam moesten spelen, dus om 7.30 uur vertrekken. Ik had daar nooit geen problemen mee. Wij waren natuurlijk toen ook niet tot diep in de nacht op stap, en ik rookte en dronk niet dat scheelde ook een stuk. Ik liet wel dingen voor het voetbal. Ik was niet de beste speler maar moest het als verdediger van mijn harde werken hebben. Op mijn 25^e heb ik de overstap naar het eerste gemaakt.’

PR: ‘Als trainer heb jij er geen moeite mee om jonge spelers op te stellen in een eerste elftal’

Geert: ‘Nee,  als ze de kwaliteiten hebben dan geef ik ze een kans. En natuurlijk maken ze fouten en zullen ze hun neus een keer stoten, maar dan neem ik zo’n jongen in bescherming en neem ik als trainer ten alle tijden de verantwoording.’

PR: ‘Hoe is je trainerscarrière begonnen?’

Geert: ‘Rond mijn 27^e ben ik begonnen bij Germanicus als jeugdtrainer en ben elk jaar met de groep meegegaan. Dat was een hele goede lichting en ze werden jaar op jaar kampioen. In de A-junioren speelden ze 3^e divisie en toen heb ik bij het bestuur aangevraagd of we  in afdeling Oost ingedeeld konden worden. Daar kregen we wat meer tegenstand en zijn we toen 3^e geworden. De Noordelijkse districtbeker wonnen we wel met 5-0 van Flevoboys. Het jaar erop moesten we weer terug naar afdeling Noord. Werden we weer kampioen en speelden het jaar erop 2^e divisie tegen o.a. Heracles en Veendam, en daar wonnen we van! Kampioenschappen zijn mooi, maar degraderen of spelen tegen degradatie is veel leerzamer.’

PR: ‘Je kwam na een jaar weer terug naar vv Hollandscheveld, hoe kwam dit zo?’

Geert: ‘Ik ben drie seizoenen hoofdtrainer geweest bij vv Hollandscheveld 1 en altijd met veel plezier. Daarna heb ik Germanicus JO19 een jaar getraind. Een moeilijk jaar waarbij we alles verloren, maar na het seizoen kreeg ik mooiste compliment dat je maar kunt krijgen “trainer we hebben nog nooit zo’n gezellig seizoen gehad”. Maar zelf was ik een beetje klaar met het trainerschap en vond het tijd om wat meer tijd aan mijn gezin, en vooral mijn vrouw te besteden. Samen met mijn vrouw Alie waren we aan het varen in Giethoorn en toen belde Johan ten Cate mij of ik misschien het 2e van vv Hollandscheveld wilde gaan trainen. Eigenlijk had ik hier gelijk zin in, maar ik had Alie iets anders beloofd. Maar zij gaf de doorslag en na goed overleg ben ik weer opnieuw begonnen bij vv Hollandscheveld.’

PR: ‘Het 2e kende een moeizaam begin’

Geert: ‘Toen ik aan het begin van het jaar ben begonnen, begon ik wel met een kleine tegenslag. Ik had gehoopt dat Stefan, Jeroen K, Ralph en Jeroen E in het tweede zouden blijven, maar die kozen ervoor om lager te gaan voetballen. Dan baal je wel even, maar moet je hun keuze respecteren en er voor gaan. Het grote voordeel was dat ik de mensen en dus ook de spelers binnen de club al kende dat maakte het een stuk makkelijker. Al was het geen makkelijk seizoen. Maar samen met Sebastiaan ten Caat hebben we de schouders eronder gezet en hebben, denk ik, een prima prestatie geleverd dit jaar. Wat ook belangrijk is dat er weer wat saamhorigheid binnen de club is gecreëerd. Vele spelers hebben ons dit jaar geholpen om met 11 spelers te kunnen starten op zaterdag en ook het samen trainen met het vierde heeft hier enorm aan bijgedragen.

PR: ‘Maar draait het voor een trainer niet altijd om presteren?’

Geert: ‘Presteren is natuurlijk mooi, maar ik vind wel dat je realistisch moet blijven. Je moet het doen met de spelers die je tot je beschikking hebt en plezier staat bij mij altijd voorop, dat is het allerbelangrijkste!’

PR: ‘Dus de sfeer bij vv Hollandscheveld bevalt je prima?’

Geert: ‘vv Hollandscheveld is een echte dorpsclub en dit spreekt me zeker aan. Het mooie aan vv Hollandscheveld vind ik dat  het een club is van eigen spelers. Je mag hier komen spelen en wordt dan ook opgenomen binnen de club, maar er worden geen mensen gehaald. Dat zie je terug in de inzet van de mensen binnen de club en hun betrokkenheid. Ik vind wel dat de club dit eens wat meer zou mogen uitstralen.’ Toen ik hier als hoofdtrainer was gestopt en met mijn vrouw aan het kijken was bij het Nico Blokzijl toernooi Wordt je even aangesproken door de voorzitter en even meegenomen voor een kopje koffie in de kantine. Dat geeft je een welkom gevoel en dat is wel typerend voor een dorpscluppie.  De “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” mentaliteit heerst hier vooral en daar hou ik wel van.’

PR: ‘Gezelligheid is een woord wat vaak is gevallen tijdens dit gesprek, waarom is dit zo belangrijk voor je?’

Geert: ‘Ik denk dat het vooral komt omdat ik opgegroeid ben met veel gezelligheid in het café. Maar ook door de dingen die ik mee gemaakt hebt tijdens mijn leven. Mijn ouders hebben altijd heel hard gewerkt en toen mijn vader 63 was hebben zij het café verkocht en kon het genieten beginnen. Helaas heeft hij nog maar twee jaar geleefd en is maar 65 geworden. Zelf is er bij mij op mijn 40^e diabetes geconstateerd en ook bij mijn kinderen. Dan denk je wel eens na. Dus voor mij als trainer geen uitvoerige tactische besprekingen, maar vooral de boodschap “veel plezier en maak er een mooie wedstrijd van”. Dat vind ik belangrijk.’

PR: ‘Zijn er nog meer dingen die je belangrijk vindt?’

Geert: ‘Respect naar elkaar vind ik ook erg belangrijk, maak geen ruzie maar geef elkaar een hand en hou de deur op een kier. Ik heb vooral heel veel respect voor de vrijwilligers binnen de club, zij doen hun best en ik kan er dan ook heel slecht tegen wanneer er dan commentaar geleverd wordt. Een ouder had een keer commentaar op de leider van ons team, ik ben met hem naar het bestuur gestapt en hem als nieuwe leider van het team voorgedragen. Zijn zoon vertrok even later naar een andere club, maar ik groet hem nog steeds vriendelijk wanneer ik hem tegenkom.’

PR: ‘Heb je nog een nabrander voor ons en de lezers?’

Geert: ‘Pluk de dag, geniet van het leven, want je leeft maar 1 keer!’

De PR wil Geert Prins hartelijk danken voor het gesprek en wensen hem en zijn familie nog vele heerlijke tochtjes op de boot in Giethoorn toe en veel plezier met het tweede elftal volgend seizoen.