Zomercolumn Elma de Ruiter - Speelster vv Hollandscheveld VR3 & VR4.

Natuurlijk gaan we het over vv Hollandscheveld en voetbal hebben, maar eerst willen we wat dingen over jou weten! Vertel wie ben jij? 

Ik ben Elma de Ruiter, getrouwd met Alwin en moeder van Lauren (3) en Romée (1). Ik kom uit een gezin met drie kinderen. Mijn ouders hebben een melkveebedrijf, mijn jongere broertje Johan zit inmiddels in de maatschap bij mijn ouders. Mijn zus, Henriëtte woont naast ons hier aan het Jan Wintersdijkje. We trekken graag met elkaar op. In mijn vrije tijd ben ik graag bij onze families of vriendinnen. Ik vind het fijn om mensen om me heen te hebben. Ik werk op basisschool De Hoeksteen in Nieuwlande in groep 7/8. Verder zit ik sinds 2013 in het bestuur van Stichting Katemo, Nieuw Moscou. Dit is gigantisch leuk om te doen voor de buurt. Mijn moeder heeft vroeger voetbal gespeeld bij de Vroomshoopse Boys, zij is ook een tijdje leidster geweest bij de dames. Dat vond ik mooi, want mijn moeder is altijd enthousiast.

Mijn vader heeft niks met voetbal, hij is vaak druk aan het werk op de boerderij.  Toen we kampioen konden worden tegen Noordscheschut vroeg ik aan hem of hij kwam kijken

Ik vertelde dat we bij verlies de week erop kampioen konden worden. Hij antwoordde nuchter: “Ik kom maar ien keer kieken, ik heb het drok zat.” Gelukkig werden we kampioen en was hij erbij! Mijn gezin had een spandoek gemaakt en stond te juichen langs de lijn. Ik vond het fantastisch.

PR: Heel veel jaren terug zijn jullie in Drenthe komen wonen, Elim om precies te zijn toch?  Waar woonden jullie voor die tijd? En hoe kwamen jullie in Elim terecht? 

Ik ben geboren in Beekbergen. Daar hadden mijn opa en oma een boerderij. Mijn zus en ik zijn daar geboren, toen ik 1 was verhuisde ik met mijn ouders naar Den Ham, daar is Johan geboren. Daar heb ik op school gezeten tot groep 7. In de zomervakantie verhuisden wij naar een Elim, mijn ouders hadden daar een grotere boerderij gekocht. Mijn vader werkte op de boerderij en mijn moeder ging werken bij de Schlecker, daar kennen veel mensen haar van: Mannie van de Schlecker. Inmiddels hebben ze weer een andere boerderij aan de Schuineslootweg gekocht en daar wonen nu zowel mijn ouders, als het gezin van mijn broertje.

PR: Inmiddels kent iedereen jou wel maar voor de mensen die jou niet kennen hoelang voetbal je inmiddels al? 

Ik durf het niet met zekerheid te zeggen, ik denk sinds mijn 12^e. Inmiddels ben ik 32, dus ik loop nu 20 jaar rond bij de club.

PR: Je hebt al veel meegemaakt bij vv Hollandscheveld, wat was je mooiste herinnering? 

Natuurlijk de kampioenschappen en promoties die we hebben meegemaakt met dames 1. Ik vond het fantastisch, wat een geweldige jaren hebben we beleefd. We gingen in busjes naar de uitwedstrijden en hadden ook thuis veel publiek. We speelden 1^e klasse,  dat kwam voornamelijk door het talent van anderen en onze fantastische keepster Charetha Okken. Ik moest het vooral hebben van hard werken en strijdlust. Trainen vind ik altijd super mooi, lekker klieren met elkaar, ik heb altijd veel kabaal en lol. Gelukkig hebben we een goede trainer: Maykel Mol. Hij steekt super veel tijd in de trainingen en begeleiding van ons team. Onder Herald Kuiper werd ik een keer trainingsdier van het jaar. Tijdens het weekend weg werd ik in het zonnetje gezet, super trots was ik! Ook hebben we een leuke vriendinnengroep overgehouden aan de voetbal. Afgelopen maand zijn we een weekendje weg geweest met de meiden. De mannen bleven thuis met alle kinderen en hadden samen gebarbecued bij ons huis. Het is toch geweldig dat je zoiets overhoud aan een voetbalteam?! Uiteraard moeten ook de hutspottoernooien, Protos, damesfeesten, weekendjes weg en de feestjes in de kantine genoemd worden, die zijn ook altijd super! In 2019 ging het dames- weekendje weg naar het WK vrouwenvoetbal in Frankrijk. We verzamelden bij de kantine en kregen daar te horen: “Wij gaaan naaar Frankrijk toe… Wij gaan naar Frankrijk toe…!” Ik kon het niet geloven, waanzinnig gaaf was dat! Ook de andere weekendjes waren geweldig! Vaak een leuk thema met leuke activiteiten.

PR: Volgens mij kan je op vele plekken in het veld staan, Maar wat is jouw favoriete positie op het veld? 

Rechtsback is mijn favoriete positie. De tegenstander het liefst door middel van een sliding de bal afpakken en dan opbouwen.

PR: Alwin en jij begonnen al vroeg met voetbal, Lauren en Romée zijn nog erg jong, hebben ze al een beetje interesse in voetbal? En hopen jullie stiekem dat ze ook gaan voetballen net zoals hun ouders?

Ik hoop vooral dat ze beide een teamsport opzoeken in Hollandscheveld. Het liefst hebben we natuurlijk dat ze lekker gaan voetballen. Hopelijk hebben ze dan het talent van hun tante, Alina de Ruiter, dat zou gaaf zijn. Uiteraard mogen ze ook een andere sport kiezen, we wachten rustig af.

PR: Je man Alwin die voetbalt bij het 4e, dat zal soms lastig te combineren zijn? Hoe lossen jullie dit op?

Ja dat klopt, en hij voetbalde dit seizoen ook nog in de zaal. Voor ons is het iedere week puzzelen. Met de kalender in de hand kijken we wie welke wedstrijden mee kan doen. Dit betekent dat we om en om op zaterdag kunnen voetballen. Bovendien slaapt Romée nog twee keer per dag, dus het lukt maar heel af en toe om een wedstrijd te gaan kijken.

PR: Wat vind jij typisch vv Hollandscheveld?

Het organisatorisch vermogen van de dames. We hebben fantastische weekendjes weg beleefd met elkaar. We organiseren een veld- en zaaltoernooi. Er was zelfs een moment dat we 4 voorrondes speelden in verschillende zalen. We zaten als commissie in Ruinen, ergens achteraf en het sneeuwde, één team kwam zelfs niet opdagen vanwege het noodweer. Wij zaten er zelf natuurlijk wel en moesten ’s avonds door de sneeuw naar huis.  Het zat organisatorisch super goed in elkaar. Tijdens het organiseren van zo’n toernooi leer je veel teams en tegenstanders kennen, dat is leuk, want ook nu spelen we nog tegen de meiden van toen. Ook zijn er nog veel dames actief binnen onze club, bijvoorbeeld in de activiteitencommissie, daar geniet ik enorm van!

PR: Heb je nog een nabrander voor ons?

Ik hoop dat iedereen trots is op de club die we zijn en dat we in de toekomst nog steeds zo’n bruisende voetbalvereniging zijn waar iedereen zich gewaardeerd voelt voor wat hij of zij doet voor de club. Er zijn zoveel vrijwilligers die achter de schermen veel vrije tijd steken in de club, laten we daar zuinig op zijn.