Zomercolumn Alina de Ruiter, ondertussen oud-speelster Vrouwen 2
Wederom een column met een speelster van vv Hollandscheveld die haar schoenen na dit seizoen in de wilgen heeft gehangen. Of toch niet helemaal....U leest haar column hieronder.
PR:‘Alina je bent gestopt met actief voetballen na dit seizoen. Maar hoe is het eigenlijk allemaal begonnen?’
Alina: ‘Mijn ouders hebben feitelijk de keuze voor mij gemaakt, althans ik zat op paardrijden en voetbal en moest uiteindelijk een keuze maken van ze. Net zoals bij mijn zus en broers wilden ze uiteindelijk maar voor één sport betalen en dat werd voor mij dus voetbal.’
PR: ‘Maar ik neem niet aan dat je zomaar begon met voetballen?’
Alina: ‘Met schoolvoetbal deden we mee aan de Hoogeveense Kampioenschappen en die wonnen we. Uiteindelijk werden we bij de Noordelijke Kampioenschappen 2e of 3e. vv Hollandscheveld was toen net een jaar begonnen met meidenvoetbal en dus was voor mij de keuze gauw gemaakt.’
PR: ‘En nu 18 jaar later is het voorbij?’
Alina: ‘Ja 18 jaar wat eens eind. Heb 4 jaar in de jeugd gespeeld en toen maakte ik op mijn 14e al vaak deel uit van het Vrouwen 1 team. We hadden een goed team in de jeugd. Ik speelde o.a. met Christel Kikkert en Aranka ter Stege. Met hun heb ik vele kampioenschappen mogen vieren.’
PR: ‘Ben je niet bang in een zwart gat te vallen nu je stopt?’
Alina: ‘Nee, dat gaat niet gebeuren. Op vrijdagavond ga ik lekker bij Vrouwen 3 voetballen en indien de Vrouwen teams op zaterdag tekort komen wil ik best wel eens bijspringen om de tekorten op te vullen. Voor de rest ga ik lekker als toeschouwer aan de kant staan met ons zoontje.’
PR: ‘Maar je had al een jaartje eerder kunnen stoppen gezien je zwangerschap. Waarom dan nu?’
Alina: ‘De zwangerschap was mooi om mee te maken, maar het voelde niet goed om daardoor te stoppen. Ik wilde zelf het moment bepalen, maar ik merk wel dat het een lastig laatste half seizoen was. Manon werkt namelijk in de zorg bij Weidesteijn en als ik moest voetballen ging ons zoontje naar de oppas. Dat voelt niet goed en vandaar dat ik dit besluit genomen heb.’
PR:‘Manon, je vriendin, werkt dus in de zorg. Waar werk jij?’
Alina: ‘Momenteel werk ik bij de Wildkamp in Hoogeveen, maar daarvoor heb ik 10 jaar bij de familie Koops aan de Abraham Niehuis straat gewerkt. Hoewel ik daar leuke collega’s had heb ik de overstap gemaakt toen de Wildkamp mij benaderde en daar heb ik tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad.’
PR: ‘Dus je werkt in een winkel, wat is daar zo leuk aan?’
Alina: ‘De hele dag lekker kleppen met klanten en daarvoor nog betaald worden ook, mooier kan niet. Manon merkt het gelijk als het druk is geweest in de winkel. Na een dag veel praten met klanten ben ik thuis dan een stuk rustiger. Manon vindt dat heerlijk, zij is namelijk een stuk rustiger als mij.’
PR: ‘Thuis hadden jullie best een groot gezin. Wat was daar zo leuk aan?’
Alina:‘Met mijn ouders, zus en drie broers was er altijd levendigheid in en rond het huis. Al was ik zelf veel weg op latere leeftijd, alles kon en mocht. Heerlijk voor een kind. Als ik dan na een drukke week thuis kwam gingen we de ‘huiskroeg’ in of gewoon lekker bank hangen en tv kijken. Ik kijk met veel plezier terug op mijn jeugd.’
PR: ‘Nu woon je dus in een ander dorp, Zuidwolde?’
Alina: ‘Manon woonde natuurlijk al in Zuidwolde en toen wij een relatie kregen wilden wij op een gegeven moment samenwonen. Toen we op een gelukkige manier aan een woning konden komen hebben we dat gelijk gedaan en daar wonen we nog steeds. Lekker centraal in het dorp vlakbij ‘den Kaat’. Altijd drukte om je heen en levendigheid daar hou ik van. Dat je zo even het dorp in loopt en de gezelligheid kunt opzoeken.’
PR:‘Wat betekent de vv Hollandscheveld voor jou?’
Alina: ‘Veel, driekwart van mijn leven loop ik er al rond. Naast dat ik er trainster ben geweest bij de meiden en voetbalde heb ik er ook vele vrienden en sociale contacten opgedaan. Het is mijn tweede thuis.’
PR:‘Wat zou je nog voor de vv Hollandscheveld kunnen betekenen buiten het voetbal om?’
Alina: ‘Ik zie mijzelf in de toekomst ooit nog wel eens trainster worden, maar dat was niet jullie vraag. Aangezien de huidige dames TC-leden er mee stoppen zou ik in de toekomst wel wat willen beteken voor de TC en dan met name voor het dames voetbal.’
PR: ‘Zie je in de toekomst jullie zoontje in jouw voetsporen treden?’
Alina: ‘Het zou mooi zijn als hij voetballer wordt, maar de keuze is geheel aan hem. Het hoeft niet, maar ik zou het wel leuk vinden.’
PR: ‘We sluiten ieder interview af met de zogenaamde nabrander. Heb je die?’
Alina:‘Ik heb 18 jaar actief gespeeld bij vv Hollandscheveld en heb een machtig mooie tijd gehad die ik voor geen goud had willen missen. Hoogte- en dieptepunten heb ik er meegemaakt en ga het ontzettend missen. Voetbalvereniging Hollandscheveld is voor mij één grote familie. Toen ik als klein meisje bij vv Hollandscheveld voetbalde stonden bijvoorbeeld Harm Kikkert, Goos Mol en Joop Bos al aan de kant te kijken en nu vele jaren later voetbalde ik bij Vrouwen 2 en staan ze nog steeds langs de zijlijn. Dat tekent voor mij de verbondenheid met vv Hollandscheveld. Dit is hoe de hele vereniging in elkaar zit.’
Wij als PR willen Alina bedanken voor dit leuke interview en wensen haar alle goeds toe voor de toekomst.